Tadao Kikumoto (Technical R&D Leader van de D-50)

“Roland D-50: Geboren uit de “Idealiteit” inzake de ontwikkeling van creatieve muziekinstrumenten"

Dankzij mijn ontwikkelingservaring met de TR-808 en 909 wist ik dat 90% van alle geluidsidentiteiten gevormd worden tijdens de snelle transformatie van boventonen die voortvloeien uit de eerste aanslag van een noot, tot ongeveer 20 of 30 milliseconden daarna. De sound na de attack is minder belangrijk. Deze denkwijze leidde tot de ontwikkeling van de D-50.

De Yamaha DX7, die toen al op de markt was, toonde zich als een iconische synthesizer, en leverde als basis complexe en anharmonische sounds (die niet bestonden bij analoge synths). De prille versie van onze eerste volledig digitale synthesizer gebruikte korrelige PCM als basis, waarna ik besloot om een intuïtieve en veelzijdige digitale signaalverwerking te implementeren, met behulp van een analoge subtractieve methode. Toch bleef de vraag welk ingrediënt we dienden te gebruiken voor de basis. Als de sound te concreet is, is hij niet veelzijdig. We zochten dus een sound die zo goed als realistisch klonk, maar tegelijk obscuur was. Ik vroeg Eric Persing om raad, die toentertijd bij Roland werkte. En hij zei: “Ik heb een idee, laat het maar over aan mij!” Het resultaat was de geboorte van een “ideale” sound.

Nog een belangrijk punt voor de LA-klankbron is dat we voor de eerste maal in de geschiedenis digitale effecten toevoegden. Niet iedereen binnen het bedrijf wilde die eerst toevoegen, maar we kwamen tot een overeenkomst door Chorus en Reverb te voorzien.

We mikten op een “realistische” sound, maar we konden daarrond de “ideale” sound creëren.

De TR-808 en TR-909, die lang voor de D-50 ontwikkeld werden, mikten op het reproduceren van een realistische sound. Maar uiteindelijk werd er een nieuwe sound geboren, die eenvoudiger maar sterker was dan de echte drumsounds, zonder daarbij triviaal te worden. Dat is wat ik bedoel met “idealiteit”. Het betekent niet alleen “idee”, maar ook Theory of Forms (Plato), ideaal, verbeelding of creatie. Als je realiteit zou vergelijken met een foto, dan is idealiteit een schilderij.

Daarom is de sound van de D-50 zoals een impressionistisch of abstract schilderij, en is het geen sampler maar een synthesizer. Een echt creatief instrument.

Japanse anime heeft zijn eigen esthetische standaard: grote ogen in een klein gezicht, smalle mond en kin. Het zag er aanvankelijk vreemd uit voor westerse mensen, maar het is tegenwoordig helemaal vertrouwd en geaccepteerd. Esthetische studies, die de esthetische waarden bestuderen, worden tegenwoordig steeds populairder.

Voor mij is de D-50 een meesterwerk, een mijlpaal in de overgangsperiode van analoog naar digitaal. Ik ben trots dat Roland, net zoals vroeger, nog steeds op zoek gaat naar “idealiteit”: vandaag en morgen.

Tot slot wil ik ook mijn grote waardering kenbaar maken voor Eric, Adrian Scott en de ingenieurs die aan dit project gewerkt hebben als creatieve leiders.

We Design The Future.

Kazz Takahashi (Development Engineer van de D-50)

“Gefocust op de Visuele Interface”

Destijds werd Yamaha erkend als de digitale pionier, en werd Roland beschouwd als een “analoog merk”. Het project met de D-50 ging gepaard met grote stress bij het management en het personeel. De ontwikkeling van digitale synthesizers stond synoniem met talrijke prille pogingen en veel kopzorgen. Toch was iedereen het erover eens dat we een nieuw pad aan het vrijmaken waren, en dat we verder konden werken.

De meeste digitale synthesizers uit die periode hadden geen druk- of draaiknoppen die intuïtief bediend konden worden. En een “info display” was zowat de industriestandaard. Het was erg moeilijk om sounds te maken via die kleine schermpjes en ongebruikelijke parameters, waarvoor je diep in directory's moest graven. Daarom voorzagen we de D-50 van andere visuele en fysieke interfaces, zoals de joystick en de “PG-1000” Programmer. De joystick maakte het mogelijk om twee parameters parallel te bedienen tijdens het spelen. Deze creatieve tool resulteerde in de geboorte van onverwachte sounds.

Ik was heel blij om commentaren te horen zoals “Oh, het is een Roland-achtige synthesizer”. Ik haalde heel wat voldoening uit mijn deelname aan dit project. En het is een grote eer om deel te hebben mogen nemen aan de ontwikkeling van de historische eerste digitale synthesizer van Roland. De D-50 is een geweldige machine die een ongebruikelijke en warme sound produceert. Probeer hem zeker eens uit wanneer je de kans hebt.

Adrian Scott

(Originele D-50 Sound Designer )

Adrian Scott behoort tot een zeldzame groep muzikanten. Hij heeft meerdere carrières samengevoegd als performer, muzikaal directeur, schrijver, producer, demonstrator en sound designer.

Zijn credits lezen als een tijdslijn in de populaire muziekgeschiedenis. Hij tourde de wereld rond met legendarische groepen zoals Air Supply en Little River Band, en was muzieksupervisor bij tal van Australische acts waaronder Kylie Minogue.

Adrian is ook meer dan 30 jaar betrokken bij Roland. Hij begon als demonstrator, verhuisde dan naar R&D en het creëren van sounds. Hij heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van Roland-synthesizers, en heeft klankbijdragen geleverd aan de ontwerpen van tal van Rolands meest geliefde en gevierde synthesizers en sequencers, waaronder de legendarische D-50.

Bekijk de Film